نه؛ دینار نمی‌خواهیم

ماجرای صادرات گاز به عراق و دریافت دینار به جای یورو، پس از آن مطرح شد که یکی از فعالان اقتصادی اخیرا با اشاره به طلب ۵۲۰میلیون دلاری ایران از این کشور گفته بود: بعید می‌دانم عراق بپذیرد به جز دینار پول دیگری پرداخت کند، بنابراین باید بانک مرکزی ایران دست به‌کار شود و سیستمی تهیه کند که بتواند دینار را دریافت کند و این مشکل را برطرف کند.

واکنش صریح و بی‌پرده معاون امور بین‌الملل وزارت نفت را باید پاس داشت که اگر این رویه باب شود، چه بسا از فردا به بهانه تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه صنعت نفت و بانکداری ایران، باقی کشورهای خریدار نفت و گاز ایران پیشنهاد معامله براساس پول رایج خودشان را مطرح کنند و بعید نیست در ادامه بحث تهاتر کالا در برابر ارز ناشی از صادرات نفت و گاز را پیش بکشند. منطق ایجاب می‌کند در برابر زیاده‌خواهی‌های کشورهای طرف تجارت با ایران در شرایط تنگنای ناشی از تحریم‌ها ایستاد و اسیر فشارها نشد و به همین دلیل اعلام موضع رسمی و شفاف امیرحسین زمانی‌نیا، معاون وزیر نفت می‌تواند سر لوحه دیگر مقامات مسئول در مراودات و مذاکرات تجاری با دیگر کشورها قرار گیرد.

هنر این است که در برابر فشارها و بهانه‌جویی‌ها منفعل نبود و اسیر جوسازی‌های رسانه‌ای برون از مرزها نشد چه اینکه در همین ماجرای صادرات گاز به عراق، گاه پیشنهاد نفت در برابر غذا هم از سوی برخی رسانه‌ها مطرح شد بی‌آنکه بیاندیشند ایران خود صادرکننده اصلی کالاهای خوراکی و مواد غذایی به عراق است. واکنش بموقع، موضع‌گیری صریح و صداقت در برابر رسانه‌ها و افکار عمومی خود بخشی از دیپلماسی عمومی است و به تجربه سال‌ها ثابت شده که پیش از مذاکرات تجاری بین مقامات دولتی ۲کشور، بخشی از مطالبات و چالش‌ها با تکیه بر ظرفیت رسانه‌ها مطرح می‌شود تا به‌اصطلاح دست برتر داشته باشند. آیا مقامات وزارت نفت و دیگر مسئولان به اهمیت نقش رسانه‌ها و قاعده دیپلماسی از کانال رسانه‌ها باور دارند؟